Op een ondernemersnetwerkbijeenkomst (speelt u wel eens Galgje?) was als thema het MVO, Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen, gekozen. Een woordvoerder van een woningcorporatie legt aan de groep uit op welke wijze zij daaraan invulling geeft.
In het kader van de toekomstige afsluiting van de aardgasenergie, en natuurlijk de CO2 vrije winning van elektra worden geschikte woningen voorzien van zonnepanelen. De gemeente subsidieert wat, met een paar installateurs is een gunstig leveringscontract afgesloten. De kosten worden niet aan de huurder doorberekend, zodat hen het voordeel van de opbrengst volledig ten goede komt. Vooral voor de gerechtigden op welke uitkering dan ook is dit een welkome tegemoetkoming.
Eerlijk is eerlijk: een woningcorporatie is bij uitstek een geschikte organisatie om het MVO gedachtengoed toe te passen, en deze kopt de bal dik in. In de zijlijn wordt ook vermeld, dat mensen met een huurachterstand niet langer uit huis gezet worden. In plaats daarvan krijgen zij ondersteuning bij het voeren van hun financiële huishouding. Het veroorzaakt minder druk op de maatschappij om een paar maanden huur kwijt te schelden dan om de zorg te moeten verlenen die noodzakelijk volgt op een huisuitzetting. Die laatste druk wordt vooral door de gemeentelijke overheid gevoeld, dus misschien hebben die twee wel een onderlinge financiële afspraak, maar dat vertelt het verhaal verder niet en is niet de zorg van de huurder in moeilijkheden.
Dit ziet er bewonderenswaardig goed uit. Totdat je een andere bril op zet, want dan moet je een zwaar gevecht tegen het cynisme gaan voeren.
De woningcorporatie voert die operatie om woningen energieneutraal te maken niet uit vanuit een vorm van filantropie. Vanuit overhedelijke regelgeving gedwongen zou zij op termijn haar bestaansrecht kunnen verliezen als zij hierop geen beleid maakt en uitvoert.
De gemeente subsidieert wat: dit wordt dus door alle bewoners van de gemeente opgehoest.
Met een paar installateurs is een gunstig leveringscontract afgesloten: er wordt dus door de uitvoerders en arbeiders minder aan verdiend. Oh, Oh, wat draait die economie toch goed.
Dit beleid leidt er dwingend toe, dat de burger uiteindelijk het elektra als enige energiebron nog ter beschikking heeft. En we weten allemaal wat de overheid doet als alle ratten in de val zitten: dan wordt de gedwongen winkelnering misbruikt om daar belastinginkomsten uit te genereren. Geen ontsnappen aan.
Door uitvoering te geven aan dit overheidsbeleid maakt de woningcorporatie zich mede schuldig aan het leiden van “de ratten naar de val”. Als de belastingheffing de voorzienbare schrijnende omvang aanneemt, kan de corporatie worden verweten hun bewoners onder dwang (want zonder een alternatief te bieden) in de machteloze positie te hebben gebracht.
Hetzelfde is al bewoners overkomen die afhankelijk zijn gemaakt van stads- of blokverwarming. De warmtetarieven gaan jaarlijks ongemotiveerd met 5 tot 10 procent omhoog, het berekende verbruik en de te betalen bedragen hebben geen enkele relatie tot het werkelijke verbruik. Gedwongen winkelnering is ook hier aan de orde, van keuzevrijheid voor een leverancier is geen enkele sprake.
En huurders hebben niet de vrije keus voor een vorm van warmte- of elektravoorziening. Deze wordt door de verhuurder dwingend voorgeschreven op zodanige manier, dat de huurder niet eens inzicht, laat staan invloed, heeft op het financiële beheer van die voorziening.
Over de energiebelasting. De huur van de meeste sociale huurwoningen bedraagt bijna net zo veel als een bijstandsuitkering. De energierekening bestaat voor een derde deel uit belastingen, die niet voor lage inkomensgenieters is terug te vorderen. De slinkse overheid haalt nu al zo maandelijks tussen de 10 en 15 procent van haar bijstandsuitkeringen rechtstreeks weer terug.
Tot slot nog even over de genoemde financiële begeleiding in plaats van het uit huis plaatsen. Natuurlijk is dit een veel socialere aanpak, die de bewoner ondersteunt, en niet vanuit bedreiging functioneert. Maar de maatregel is, helaas voor het MVO, niet om die reden genomen. Het gaat alleen maar om de economische last voor de maatschappij die bij huisuitzetting uit de gemeentelijke kas moet worden gefinancierd. De afschrijving van gederfde huur wordt op de huurders van de corporatie verhaald middels een opslag, en misschien ook nog wel via een verminderde afdracht aan de staatskas. Schuiven met geldstromen.
MVO: hoe verkoop je slecht nieuws.